نیتروژن، نیترات نیتروژن، نیتریت نیتروژن و نیتروژن کجلدال

نیتروژن عنصر مهمی است که می تواند به اشکال مختلف در آب و خاک در طبیعت وجود داشته باشد. امروز در مورد مفاهیم نیتروژن کل، نیتروژن آمونیاکی، نیتروژن نیترات، نیتروژن نیتروژن و نیتروژن کجلدال صحبت خواهیم کرد. نیتروژن کل (TN) شاخصی است که معمولاً برای اندازه گیری مقدار کل مواد نیتروژن در آب استفاده می شود. این شامل نیتروژن آمونیاکی، نیتروژن نیترات، نیتروژن نیتروژن و برخی از مواد نیتروژن دیگر مانند نیترات و نیترات است. نیتروژن آمونیاکی (NH3-N) به غلظت ترکیبی آمونیاک (NH3) و اکسیدهای آمونیاک (NH4+) اشاره دارد. این نیتروژن ضعیف قلیایی است و می تواند از واکنش های بیولوژیکی و شیمیایی در آب به دست آید. نیتروژن نیترات (NO3-N) به غلظت نیترات (NO3 -) اشاره دارد. این نیتروژن قوی اسیدی و شکل اصلی نیتروژن است. می توان آن را از فعالیت بیولوژیکی آب از نیتروژن آمونیاکی و نیتروژن آلی در آب به دست آورد. نیتروژن نیتریت (NO2-N) به غلظت نیتریت (NO2 -) اشاره دارد. این نیتروژن اسیدی ضعیف و پیش ساز نیتروژن نیترات است که می تواند از طریق واکنش های بیولوژیکی و شیمیایی در آب به دست آید. نیتروژن Kjeldahl (Kjeldahl-N) به مجموع اکسیدهای آمونیاک (NH4+) و نیتروژن آلی (Norg) اشاره دارد. این نیتروژن آمونیاکی است که از طریق واکنش های بیولوژیکی و شیمیایی در آب به دست می آید. نیتروژن موجود در آب جزء مهمی است که می تواند بر کیفیت آب، شرایط اکولوژیکی و رشد و نمو موجودات آبزی تأثیر بگذارد. بنابراین نظارت و کنترل نیتروژن کل، نیتروژن آمونیاکی، نیتروژن نیترات، نیتروژن نیتروژن و نیتروژن کجلدال در آب بسیار مهم است. محتوای نیتروژن کل یک شاخص مهم برای اندازه گیری مقدار کل مواد نیتروژن در آب است. به طور کلی، محتوای نیتروژن کل در آب باید در محدوده خاصی باشد. محتوای خیلی زیاد یا خیلی کم بر کیفیت آب آب تأثیر می گذارد. علاوه بر این، نیتروژن آمونیاکی، نیتروژن نیترات، نیتروژن نیتروژن و نیتروژن کجلدال نیز شاخص های مهمی برای تشخیص مواد نیتروژن در آب هستند. محتوای آنها نیز باید در محدوده خاصی باشد. محتوای خیلی زیاد یا خیلی کم بر کیفیت آب آب تأثیر می گذارد. به عنوان یک عنصر مغذی، نیتروژن به دریاچه‌ها وارد می‌شود و مستقیم‌ترین تأثیر آن فرسایش است:
1) هنگامی که دریاچه ها در حالت طبیعی هستند، اساساً الیگوتروف یا مزوتروف هستند. پس از دریافت ورودی مواد مغذی برون زا، سطح مواد مغذی بدنه آبی افزایش می‌یابد که می‌تواند رشد ریشه‌ها و ساقه‌های پوشش گیاهی آبزی را در محدوده خاصی افزایش دهد و غنی‌سازی مواد مغذی آشکار نیست.
2) با ورود مداوم عناصر غذایی مانند نیتروژن، میزان مصرف عناصر غذایی توسط پوشش گیاهی آبزی کمتر از میزان افزایش نیتروژن است. افزایش مواد مغذی باعث می شود جلبک ها به تعداد زیاد تکثیر شوند و به تدریج از شفافیت بدنه آبی کاسته شود و توسعه پوشش گیاهی آبزی تا ناپدید شدن محدود شود. در این زمان، دریاچه از دریاچه ای از نوع چمنی به دریاچه ای از نوع جلبکی تبدیل می شود و دریاچه ویژگی های اوتروفیکاسیون را نشان می دهد.
در حال حاضر، بسیاری از کشورها مقررات سختگیرانه ای در مورد محتوای مواد نیتروژن مانند نیتروژن کل، نیتروژن آمونیاکی، نیتروژن نیتروژن، نیتروژن نیتروژن و نیتروژن کجلدال در آب دارند. در صورت تخطی از مقررات، تاثیر جدی بر کیفیت آب و محیط زیست محیطی بدنه آبی خواهد داشت. بنابراین، همه باید به نظارت و کنترل مواد نیتروژن در بدنه های آبی توجه کنند تا اطمینان حاصل شود که کیفیت آب بدنه های آبی مطابق با استانداردهای ملی است.
به طور خلاصه،نیتروژن کل، نیتروژن آمونیاکی، نیتروژن نیترات، نیتروژن نیتروژن و نیتروژن کجلدالشاخص های مهمی از مواد نیتروژن در آب هستند. محتوای آنها یک شاخص مهم برای کیفیت آب است و نظارت و کنترل بسیار مهم است. تنها از طریق نظارت و کنترل معقول مواد نیتروژن در بدنه های آبی می توانیم اطمینان حاصل کنیم که کیفیت آب مطابق با استانداردها است و از سلامت بدنه آبی محافظت می کند.